پاسخ های ارسال شده در انجمن
-
نوشته‌ها
-
منم فکر کردم که یه سری موضوع ها جزو علائقم نیست یا اولویت نیست برام. ولی به نظرم کار و بحث گروهی ارزش تجربه اش رو داره. ولی می شه به طور تجربی هر بار یکی از اعضا یه پیشنهاد رو بگه. بقیه بدون رودربایستی نظر بدن که دوست دارن تو این زمینه بخونن یا نه؟ اگه دیدیم اختلاف زیاده می شه گروه بندی کرد اعضا رو. می تونیم از همین اول هم گروه بندی کنیم. مثلا یه عده که رمان دوست دارن فقط رمان بخونن. یه عده روانشناسی و … یه جورایی بستگی به تعداد علاقمندان هم داره. می تونیم همین اول نظرسنجی کنیم ببینیم کدوم موضوع ها علاقه مند بیشتر داره رو اونها بیشتر کار کنیم… می شه هر بار چند کتاب رو معرفی کرد و بر اساس رای گیری انتخاب بشه که کدوم رو بخونیم . . .
آره اتفاق افتاده! با واکنش هم روبرو شده.
باید تمام تلاشمونو بکنیم مثل دیگران حرف بزنیم نه مثل وقتی که با خودمونیم… خوب نیست این حس رو به دیگران منتقل کنیم که نمی فهمن! ( مگر اینکه در برابر بعضی ها بخوایم این کار رو بکنیم! :دی ) به علاوه که آدم هایی هستند که فکر می کنند میخوایم افاضه ی علم و ادب کنیم و یا پز بدیم و …
تا حالا شده تو جمع مهندس ها باشید و اصطلاحاتی به کار ببرند که نفهمید؟ چه حسی پیدا می کنید؟
می دونم سخته ها ! یه وقتایی آدم باید یه عالمه فکر کنه تا بتونه لغت جایگزین پیدا کنه. گاهی هم اصلا نمی دونه چطور می شه اون لغت رو معنی کرد براشون …
خب می شه گفت درستش اینه که اون اینترنی که دکتر امین می گن و امثالشون و ما!! در چنین مواقعی حداقل دستور بدیم که خدمه بیاد و این کار رو انجام بده.
مشکل اینه که ما می گیم وظیفه ی یکی دیگه است؛ درست هم می گیم ولی دیگه حاضر نیستیم به اون یکی دیگه وظیفه اش رو یادآوری کنیم. این باعث می شه که کار مریض بمونه.
اگه به اون پرستار یا خدمه که کارشو درست انجام نمی ده چند بار تذکر داده بشه و یادآوری بشه اون هم احتمالا یاد می گیره. حداقل اینه که دیگه می ترسه .
به نظر من اصلاح کردن ما نباید یه جوری باشه که همچنان اجازه بدیم هیچ چیز سر جاش نباشه. درست و اصولی کار کنیم. در همون محدوده ی کوچک خودمون…جالب شد! برادر بیمار ؟
خانم دکتر ادامه بدید! من منتظرم.
یعنی ممکنه یه عامل مشترک وجود داشته باشه ؟ مثل یه عامل عفونی ؟ ارثی یه جوریه به نظرم. آخه همزمان ارث بروز پیدا می کنه ؟
از سوال آخر به اول : تا امامزاده ی واقعی رو چی بدونی! در واقع به عبارتی هر کسی که سید باشه یک امامزاده است!!! یعنی نسبتی به امام داره! اگه به امامزاده هایی که شجره نامه شون رو نوشته باشن نگاه کرده باشید می بینید که خیلی هاشون نسبت خیلی خیلی نزدیک هم نداشتند. .. البته از نظر اعتقادی ، بحث شفاعت و … فقط مربوط به امام یا امام زاده نیست. یه جورایی وسیع تره. یعنی ممکنه یک مومن که هیچ نسبت خونی هم نداشته باشه بتونه شفیع باشه …
به نظر من چند تا چیز رو باید با هم رعایت کنیم. اولا اینکه امید مریض رو نباید به این راحتی از بین برد. ولی این امید نباید به قیمت خرافه و یا کار غیر عقلی باشه. دین ما دینی هست که علاوه بر اینکه ناامیدی رو کفر دونسته، در عین حال پیامبری داشته که در برابر خرافات مردم به شدت می ایستاده . ( قضیه خورشید گرفتگی رو که یادتون هست؟) ما هم به عنوان یک پزشک و در واقع کسی که خیلی از بیمارها بهش اعتماد دارن، باید بتونیم اینها رو با هم جمع کنیم. یعنی در عین حال که به بیمار می گیم در هر شرایطی اگه خدا بخواد می شه ؛ ولی ما هم باید از اسباب و وسایلی که می شناسیم و عقل می گه پیروی کنیم …
هر چند می دونم گفتن این حرف ها شاید برای خیلی از آدم ها از جمله همین خانمه خیلی قابل درک نباشه …
به نظر من معجزه به معنی علمی نبودن و خارج از اسباب و علل نیست. بلکه اتفاقیه که در اون زمان علمش هنوز کشف نشده. شفای بیماران از طریق هایی که هنوز برای ما مجهوله چیزیه که اتفاق می افته. فکر می کنم انقدر این امر حداقل در حرم امامان ما اتفاق افتاده که بحثی روش نباشه. یادمه یه موقعی یه چیزهایی در مورد بحث های علمی شفا و … هم شنیدم. ولی منبع علمی الان ندارم. ولی خب روح و روان و اعتقادات می تونه خیلی چیزها رو تحت تاثیر قرار بده …
مرام نامه فکر خوبیه!
می خواید مرام نامه برای پزشکان باشه یا دانشجویان پزشکی؟ به هر حال یه سری از مسائل و کارهایی که ما الان درگیرش هستیم شاید بعدا نباشه و بالعکس … به علاوه خود بیمارستان های آموزشی و یاد گرفتن درس بالاسر بیمار مشکلات خاص خودشو داره …
به نظر من بهتره از نوشتن یه سری جمله های کلی که در نهایت تاثیری در عمل نداره خودداری کنیم!
یه پیشنهاد : البته این خیلی در مرامنامه نمی گنجه ولی به نظر من یه راه خوب برای اینکه همواره به یاد همدیگه و خودمون بیاریم که چقدر محل های لغزیدن تو رشته مون زیاده، اینه که مثال و خاطره بیاریم! مثال هایی از همین بیمارستان های خودمون. هم از جنبه اخلاقی و هم از جنبه غیر اخلاقی. می شه حتی روش بحث کرد.
خیلی از ماها ممکنه به برخورد ها و نحوه ی کار رزیدنت ها انتقاد داشته باشیم و یا اینکه تحسین کنیم. می تونیم نمونه هاش رو به بحث بگذاریم …
این بحثی که می گید دانشجو باید ترم های اول با جسد و بدن سر و کار داشته باشه رو یه جور دیگه هم میشه حل کرد : معاینه فیزیکی نرمال و آناتومی سطحی در دوران علوم پایه. این درس ها می تونه خیلی از اون احساسی رو که می گید حل بکنه. به خصوص که اگه معاینه فیزیکی رو یه استاد بالینی درس بده خیلی تجربه ی خوبی می تونه باشه. البته به شرطی که توجیه باشه.
ما بین اساتید آناتومی مون هم پزشک عمومی با تخصص اناتومی داشتیم و هم یک آناتومیست . به نظر شخص من تدریس این دو قشر واقعا با هم فرق داره. هر چند اون پزشکه هم جزئیات زیاد می گفت ولی حداقل دید بالینی داشت.
دکتر راضیه راست می گن! خیلی هم! ما تو دانشگاهمون یه جورایی شاهد جدال اساتید بالینی و پایه سر این مباحث اضافی که تدریس می کنند و به هیچ دردی هم نمی خوره بودیم …
اتفاقا ما در حاشیه کنگره آموزش پزشکی امسال با اساتید دانشگاهمون بحث این آزمون رو داشتیم. همون جور که تو خبر اومده در دانشگاه ما به صورت پایلوت برگزار شده.
یه جورایی بحثش بود که ما به عنوان دانشجو روش نظر بدیم . البته راستش اون شب ما داشتیم از خستگی می مردیم و من خیلی از جزئیات این آزمون در خاطرم نیست ولی تا جایی که یادمه ظاهرا انقدر آزمون جالبیه که می گفتن دانشجوهایی که آزمون رو دادند، می گفتند ای کاش آخر هر بخش استاژری چنین آزمونی برگزار می شد …
اگه خبر درست و حسابی راجع به نحوه ی برگزاری آزمون دستم اومد حتما بهتون می گم.
در ادامه ی حرف دوستان یه چیز رو می خوام بگم؛ مربوط به چندین تاپیک جنجالی این چند وقت می شه :
وقتی راجع به یه موضوع بحث می کنیم و هر کس نظرش رو می گه، اگه به نظر ما حرفش درست نیست، نباید تعمیم بدیم به کل شخصیتش و همه اعتقادات طرف رو ببریم زیر سوال! ( چیزی که تو پاسخ یکی از اعضا دیدم و ناراحت کننده بود!)
همین چند کامنت آخر این تاپیک نشون دهنده ی اینه که اعضای این سایت می تونند خیلی راحت صمیمیت و دوستی رو با شنیدن حرف مخالف جمع کنند …
به هر حال گاهی تنش ها هم بد نیست! ! 🙂
دکتر امین از مقایسه و توجهتون لذت بردم.
ولی یه چیزی هست!خدا موقعی که این جهان رو آفریده، سنت ها و قانون های ثابتی رو هم باهاش آفریده! و هر کس و هر جای دنیا که بر اساس این قانون ها حرکت کنه بر همون اساس نتیجه اش رو می بینه!
به نظر من اینکه ما از هر کس و هر چیز پند بگیریم خودش بخشی از تعلیمات اسلامی و دینی ماست! دیگه فکر کنم همه شنیدند حدیث هایی رو که سفارش می کنن که علم و حکمت رو حتی از مشرک یا با سفر به چین هم به دست بیارید …
خوبه که همه جانبه نگاه کنیم! افراط و تفریط هیچ جا خوب نیست! خوبه که هم به اسطوره های ملی و دینی مون نگاه کنیم و هم به اسطوره های جهانی ؛ اینها با هم منافات که ندارند …
این حرفت خیلی خیلی بستگی به طرف مقابلت داره!
من با همه ی اعتقادی که به بیشتر حرف های زیبای دوستان دارم ؛ ولی یه بار به یه آدمی برخورد کردم و کردیم به اتفاق دوستانمون، که در نهایت واقعا به این نتیجه رسیدم که نباید باهاش خیلی کار داشته باشم! یعنی حتی بیش از حد سلام و علیک هم ممکنه خطر ساز باشه!
ببین تا کجا و چقدر داری از خودت مایه میذاری! درسته که سفارش شدیم به خوبی کردن و … ولی به هر حال یه جاهایی و در برابر یه ادم هایی عقل حکم می کنه که متفاوت عمل کنی! فکر نمی کنم لازم باشه برای خوبی کردن هر بهایی رو بپردازیم …
یه قانون نگذار برای همه ی آدم ها! هر آدمی که ما باهاش برخورد می کنیم یه وجود منحصر به فرده! پس درباره ی اون تصمیم بگیر که چی کار می کنی …
