پاسخ های ارسال شده در انجمن
-
نوشته‌ها
-
رفرنس یعنی چیزی مثه دائره المعارف مثه فرهنگ لغت که در موارد خاص بش رجوع کنی
آی گفتی… مردم نتونستم اینو بفهمونم.
پروتکل ها و جزوات وزارتخونه هم خیلی به درد بخورترن هم کاربردی تر و هم اون چیزیه که نیاز جامعه س!
همین وزارت خونه رفرنس های دانشجویان پزشکی و سرفصل هاشون رو مشخص میکنه. همین وزارت خونه ی :اه
چون یاد گرفتن چیزایی رو که باید یاد بگیرن بخونن و همیشه از چیزایی ازشون
امتحان گرفته شده که بشون از قبل آموزش داده شده نه پاورقی ها و اعلام کتاب
ها :ایولآموزش اگه بر اساس نیاز صورت بگیره خود به خود دانشجو رو به سمت پژوهش میره
اگه ببینه این چیزی که داره یاد میگیره یه مشکل بهداشتیه و نیاز به ارائه ی
راه حل داره و اگه از دانشجو راه حل خواسته بشه و نظریات و افکارش هدایت
بشه خود به خود خودش از درون احساس میکنه باید تحقیق کنه..فلسفه ی اون
استاد راهنمایی که از اول ورود اسمش رومون بود که یه بار هم ندیدیمیش
چیه؟اینه که با دانشجوش حرف بزنه..ببینه روند درسیش رو چه طور
میگذرونه؟دغدغه های آموزشیش چیه؟تو چه چیزایی نیاز به حمایت و کمک داره؟ :ایولراه حل بله همیشه هست، اما اون قدر خوب بودن توی این مملکت سخته که نمیتونی خرابی ها رو درست کنی. اون قدر زیرابت رو میزنن… اون قدر کارشکنی میکنن… اون قدر بی احترامی می بینی… به نظر من نه همدلی ای وجود داره، نه اینکه همه دغدغه هاشون پیشرفت مملکته.
از این به بعد در صفحه ی فعالیت ها، با کلیک روی “نمایش” مستقیما به مطلب مورد نظر می رید. یعنی اگر اون مطلب، یک نوشته در یک تاپیک هست، با کلیک روی “نمایش” مستقیم میرید به اون مطلب. و دیگه نیاز نیست اول تاپیک رو در صفحه ی اول باز کنید و بعد به صفحه ی آخر برید. عکس نمونه:
با قرمز نوشتم “از این به بعد” چون تا الان این مربوط میشد به یک ایراد نرم افزاری که نمیدونستم از کجاست. امروز که کشفش کردم و برطرفش کردم دیگه درست شد. ولی این مطالب قبلی در صفحه ی فعالیت ها رو درست نمیکنه. و تاثیرش رو روی مطالب جدید خواهد گذاشت.
راحت شدیم! :اوف
دیگه کمیته ای نمونده که بخواد باقی بمونه یا نه. بیشتر شده شبیه سازمان گردشگری. هر دفعه یه جلسه ای میذارن بعد همه فقط و فقط دنبال امتیاز گرفتنند. بیشترین امتیاز رو تور تحقیقاتی داره. هح! تور چی؟ تحقیقاتی! زرشک! کجاش تحقیقاتیه! بازدید از دو تا مرکز تحقیقاتی شد کار آخه؟!
من نمیدونم این چه بیماری‌ایه افتاده توی جون ما. اصلا انگار عرق ملی نداریم. انگار ایران برامون مهم نیست. اصلا نمیبینیمش. فقط خودمون رو میبینیم و دنبال امتیاز گرفتنیم. امتیاز بگیریم که سهمیه بگیریم، استعاد درخشان بشیم، استریت بشیم و چی و چی و چی… واسه چی؟ واسه منافع شخصی. واسه اینکه زودتر درس رو تموم کنیم، یا بتونیم بذاریم بریم اون ور، یه یه پولی گیرمون بیاد و … هیچ غیرتی روی علم کشورمون نداریم. فقط به دین و اعتقاد هم گیر میدیم. فقط به صورت شدیدا کورکورانه ای نسبت به اعتقادات همدیگه تعصب داریم. پژوهش و علم و تحقیقات کیلویی چند! بگرد ببین کی مثل تو فکر میکنه، آدم خوبیه، کی فکر نمیکنه بگیر بزنش. پژوهش یعنی چی اصلا؟! بچسب به امتیاز. پژوهش مگه فایده ای هم برای تو داره؟! (هیچ فکر نمیکنیم که: این پژوهش برای مملکت خودمون فایده داره. حالا به ما این وسط اگه فایده ای هم نرسید اشکال نداره. )
نیست. این طرز تفکر بین ماها نیست. اگه همه که نه، اکثرا این طوری فکر میکردند، اون وقت حمایت هم میشد. اگه خالصانه به تحقیقات دانشجویی نگاه می کردیم حمایت درست حسابی هم میشدیم.
الان این حمایتی که میشه، شما فکر میکنید واقعا این حمایت در جهت حمایت از اون طرح تحقیقاتیه، یا حمایت از اون دانشجو؟ من توی دو تا از این نشست های دبیران و سرپرستان که بودم واقعا حالم به هم خورد. رک رو بی پرده بگم بهتون، بدم اومد. از کسایی که اونجا بودن و عین ببخشید لاشخور افتاده بودن روی جسد کمیته تحقیقات و هر کس به اندازه ای که میتونست سعی میکرد واسه خودش امتیاز درست کنه. متاسف شدم. برای خودمون که دم از ایرانی بودن میزنیم، دم از مسلمان بودم میزنیم، در حالی که نه به ایرن اهمیتی میدیم نه مثل یک مسلمان فکر و رفتار می کنیم. همه نوک دماغ خودمون رو می بینیم. فقط دنبال حمایت شدن خودمون و امتیاز کسب کردن برای سود خودمونیم.
با این وضعیت، بله، این کمیته ها باقی میمونن و همچنان چپاول و خیانت ادامه پیدا خواهد کرد. این وضعیت بهتر که نمیشه هیچ، بدتر هم خواهد شد. و ما با اینکه میدونیم این چیزها رو، اما خودمون رو گول میزنیم و به کار کثیفمون ادامه میدیم. کثیف، چون داریم به کشورمون خیانت میکنیم.
من نمیگم فقط انگیزه ی درونی. میگم اصل، این انگیزه ی درونیه، و امتیاز ها و حمایت ها در کنار این انگیزه ی درونی، مشوقی بشه برای تقویت هر چه بیشتر این انگیزه ی درونی. اما الان این انگیزه ی درونی وجود نداره، و این امتیازها و حمایت ها فقط برای کسب سود شخصی هستند.
میدونم این بحث ها فایده ای نداره و خواهید گفت این خیلی رویاییه و ایده آل گراییه، و خواهید خندید. اما صرفا خواستم نظرم رو بنویسم. همین.
لطفا تا دو هفته ی دیگه کسانی که میخوان در این موضوع شرکت کنند کتاب سشنبه ها با موری رو بخونند و بیان. پس تا اون موقع در این تاپیک لطفا چیزی ننویسید. وعده ی ما (با صدای کلفت بخونید) (!) ۲۰ تیرماه ۱۳۹۰. گروه پزشکان چند بعدی. تاپیک مطالعه و فراتر از درس.
اصولا مفهوم موفقیت و راه های رسیدن به آن یک سری بدیهیات پیش پا افتاده
است که همه ی ما آن ها را می دانیم. وگرنه این مجله ها فقط دارند از تنبلی
ما پول در می آورند.۱- لطفا فقط یک عدد سایت پرسش و پاسخ پزشکی مطرح کنید که این ویژگی ها رو داشته باشه:
الف) جمعی از متخصصین و فوق متخصصین کشور از هر دانشگاهی که ممکنه باشند و به سوالات بدون اینکه چشم داشتی داشته باشند پاسخ بدن.
ب) این امکان وجود داشته باشه که یک دانشجوی مثلا پزشکی با یک متخصص در یک رشته از دو تا شهر مختلف با هم تبادل نظر علمی بکنند.
ج) نه تبلیغات داشته باشه نه هزینه ای خواسته بشه.
د) امکان پرسیدن هم سوالات درسی باشه هم سوالات بالینی.
۲- اتفاقا چند تا از اساتیدی که بنده باهاشون صحبت کردم بسیار بسیار از این کار خوششون اومد.
۳- شما ده تا دانشجو مثال بزن که برای پیدا کردن جواب سوالش پاشه بره توی تکست انواع و اقسام رشته ها و uptodate بگرده!
من فکر میکنم شما یه کمی دارید کم لطفی میکنید نسبت به این موضوع. این بخش واقعا خوبی هاش واضحه و بر هیچ کس پوشیده نیست! اینکه این امکان وجود داشته باشه که دانشجو ها و اساتید از هر دانشگاهی در کشور بتونن با هم ارتباط پیدا کنن و دانشجوها سوالات و اشکالاتشون رو بپرسند، این کجاش موازی کاریه؟!! اصلا همچین چیزی شما کجا دیدید که میگید موازی کاری؟! توجه کنید که اینجا مخصوص دانشجوهاست نه هر کسی که از راه برسه! دقیقا مثل کلاس درسی که دانشجو سوال میپرسه.
دکتر جان یک مشکلی وجود داره! لطف کن اسامی فایل ها رو انگلیسی کن و فایل فشرده ها هم zip باشند. نه rar. سیستم من فایل با اسم فارسی رو از توی فشرده نمیاره بیرون
نکته ی مهم اینه که شما اجازه ی آپلود این فایل ها رو در اینترنت از اینها گرفتی؟! چون یکیشون رو من دیدم زده بود موسسه ی نسیم ایمان. یا همین نتورک تهران که میگی بقیه با قرار دادن اینها در اینترنت و سایت ما مشکلی ندارن؟
سلام دوستان.
خوشحالم که اعلام کنم بخش پرسش و پاسخ پزشکی مدنت راه اندازی شده. خیلی خیلی براش زحمت کشیده شده و سعی شده از یک نرم افزار opensource و راحت و ساده استفاده بشه.
آدرس اون: http://old.mednet.ir/medask اما هم اکنون در حال تکمیل کادر اساتید محترم هستیم که به ما در این امر کمک می کنند. برای استفاده از سیستم، ابتدا ثبت نام کنید. فقط چند ثانیه طول میکشه و بعد میتونید سوالات خودتون رو بپرسید. کم کم شروع کنید به پرسیدن سوالات. هنوز به طور رسمی فعالیت این بخش رو شروع نکردیم. اما اگر چند تایی سوال موجود باشه خوبه.
در صورتی که میخواید به تکمیل کادر اساتید محترم کمک کنید، لطفا هر چه زودتر با اساتید خودتون این موضوع رو مطرح کنید و در صورتی که تمایل داشتند، ایمیل اون ها رو به همراه نام و رشته ی تخصصیشون برای من پیام خصوصی بفرستید. تا براشون حساب کاربری ساخته بشه.
چیزی که به استادتون میگید میتونه مثل این باشه:
ما یک وبسایت دانشجویی مخصوص دانشجو های علوم پزشکی داریم که به تازگی بخشی به نام پرسش و پاسخ پزشکی در اون راه انداختیم. روند کار این طوریه که اعضای سایت سوالات پزشکی چه درسی چه بالینی خودشون رو می پرسن و اساتید به اون ها پاسخ میدن. اگر شما وقت دارید و میتونید بهمون کمک کنیم ممنون میشیم. هفته ای یک بار هم که به سایت سر بزنید کافیه. و لازم نیست براش وقت زیادی صرف کنید. الان از دانشگاه های مختلف کشور داریم با اساتید صحبت میکنیم که به ما کمک کنند.
این یک سایت دانشجوییه و به هیچ جایی وابسته نیست. خواستیم از طریق این سایت یک استفاده ی مفید و درست و علمی از اینترنت ببریم و اطلاعات رو بین خودمون به اشتراک بذاریم.
روش کار خیلی خیلی ساده است. شما وارد سایت که شدید به قسمت مخصوص به خودتون میرید مثلا ریه، بعد سوالاتی که در اونجا مطرح شده رو میبینید. مششخصه که چه سوالاتی پاسخ دارند یا ندارند. به هر کدوم که مایل بودید میتونید پاسخ بدید. همین.
و توضیح اضافه اگر خواستند اینکه: فقط اعضای سایت مجاز به پرسیدن سوالات هستند و فقط هم اساتید مجاز به پاسخ دادن به سوالات هستند. و هر کدوم از اساتید میتونن به هر سوالی پاسخ بدن. چه در فیلد تخصصیشون باشه چه نباشه.
و توضح اضافه تر: هر کسی برای خودش پروفایل داره و میتونه در اون درباره خودش توضیح کوتاهی بنویسه. کاربران امکان فرستادن پیام خصوصی به همدیگه رو دارند. و همچنین کاربران میتونن عکس مورد نیاز سوالشون رو هم در سایت قرار بدن.
میتونید ایمیل من رو بهشون بدید تا اگر سوالی داشتند بپرسند: medicamin در gmail
این شیطان است که راه هایش را هموار می کند تا قدم بر جای قدم هایش نهید و راهش را پی گیرید. امام علی (ع)
تمام اعتقادات و باورهای غلط مریضا
به همون اندازه ای که ما فکر میکنیم باور های اون گاوپرست یا خرافه پرست غلطه، به همون اندازه هم اون فکر میکنه باورهای ما غلطه. ما حق نداریم جای قضاوت بشینیم و بگیم باور کی درسته و کی غلط! اون فرد به اون گاو یا به اون مجسمه یا به طلسم و ضریح و … اعتقاد داره. ایمان داره. میدونید یعنی چی؟! یعنی همون قدری که ما به خدا اعتقاد داریم. اصلا شاید هم بیشتر. من برعکس شما فکر میکنم که اگر طبق اعتقادات بیمار باهاش رفتار کنیم بهش توهین کردیم. نه. اتفاقا به او و به اعتقاداتش احترام گذاشتیم. این یعنی آقای بت پرست، من به چیزی که تو بهش ایمان داری احترام میذارم، پس یعنی به تو احترام میذارم، اما اینم باید بفهمی که این به این معنی نیست که من به این بت یا به این گاو ایمان دارم. قضیه همون داستان موسی و شبان‌ئه.
ببینید ما پیامبر نیستیم که بخوایم مردم رو به خداپرستی دعوت کنیم. چون بلد نیستیم و اگه سرخود هر کس بخواد بقیه رو به خداپرستی دعوت کنه کار خراب میشه. سلیقه ای میشه. خدا پیامبر فرستاد تا کار سلیقه ای نشه. بنابراین ما نه وظیفه داریم و نه حق داریم که یک خدانشناس رو به خدا دعوت کنیم.
اگه شما مجبور بشید با یک عده بودایی برای یه مدتی زندگی کنید، و اگه مجبور باشید در مراسم اونها شرکت کنید باید مثل اونها رفتار کنید. و این اصلا به این معنی نیست که شما به اعتقادات اونها معتقدید. فقط دارید از این طریق به اونها میفهمونید که من به شما و اعتقادات شما احترام میذارم.
همین احترام گذاشتن ها باعث میشه مردم به اعتقادات هم توهین نکنن و همدیگه رو در این زمینه آزاد بدونن و مثل انسان های فهمیده در کنار هم زندگی کنن. برای اینکه دیگران رو به دین وآیین خودمون دعوت کنیم نباید و نباید و نباید اعتقادات دیگران رو ببریم زیر سوال و تخریب کنیم و بگیم این غلطه، اینی که من میگم درسته. بلکه باید فقط و فقط دین خودمون رو نشون بدیم. بگیم ما این طوری هستیم. ما به این اصول پایبندیم. ما این طور فکر میکنیم. و اصلا حق نداریم بگیم دین شما یا این گاوه چیه که می پرستید؟
پس به نظر من نه توهین به خودمونه نه توهین به رشتمون نه توهین به بیمار. بلکه عین محترم شمردن حق یک انسان در انتخاب دینشه.
