پاسخ های ارسال شده در انجمن
-
نوشته‌ها
-
مواظب باش. امتحان تابستون از زمستون سخت تره. و دیگه با خوندن درس نامه و تست نمی تونی جواب جالبی بگیری، فقط میتونی لب مرزی پاس بشی.
استاد ما از زمان خودش می گفت. بیش از ۳۰ سال پیش! میگفت که اون موقع هر دو سه نفری یه جسد داشتند. استاد سر یه جسد توضیح خودش رو میداد و همه می دیدند، اون وقت هر کسی می رفت سر جسد مربوط به خودش تمرین می کرد.
الآن استاد حرف میزنه، میگه خب سوالی ندارید؟ ما هم میگیم نه! بعد ۱۲ نفر سر یه جسد تیکه پاره خب چی کار میشه کرد… هیچی واقعا!یکم فشرده است؟!! آقا توی ویکیپدیا نگاه کنی برای معنی فشرده سازی از همین مثال استفاده شده! یکم؟!! حجم دروس پزشکی که همین طوری زیاد و سنگین هست، حالا اینا برداشتن اینکار رو کردن بدترش کردن. آدم وقت نمیکنه یه کتاب رو یک دور بخونه حتی! چه برسه به چند بار تکرار که لازمه ی یادگیری در پزشکیه.
من دلم نمیخواد جزوه و کتاب های نکات برتر رو بخونم. ولی میبینم واقعا چاره ای ندارم… نمیدونم اون وقت برای امتحان رزیدنتی از کجام باید علم در بیارم بیرون!مشکلات خودمون رو میگم.
اصلا جوّ علمی نداره! – سالن مطالعه اش بیشتر شبیه دخمه است. – تعداد کتاب های انگلیسی بسیار کمه. به جاش کتاب های فارسی تازه اکثرا قدیمی. – اوضاع اینترنت بده: به نظر من یه دانشگاه باید حتما وایرلس داشته باشه. – بیشتر به مسائل غیر علمی بها میدن. – وضعیت کلاس ها، اصلا به کلاس درس دانشگاه نمیمونه واقعا. خیلی ابتدایی و مسخره، صرفا یه کامپیوتر گذاشتن توش!
هیچ جایی برای استراحت و فراغت از درس برای چند دقیقه نداریم.
استاد ها ببخشید، ببخشید، بلد نیستند درس بدن! ممکنه علم کافی رو داشته باشن، اما نمیتونن درس بدن. به طوری که به خداوندی خدا قسم اگه من به جای کلاس رفتن خودم از روی کتاب بخونم خیلی خیلی مفیدتر خواهد بود.
و البته مسائل دیگه ای که کم کم میام می نویسم…خب اتفاقیه که افتاده. برم گزارش بدم که چی بشه؟ که جراح رو مواخذه بکنن؟ هم خودش هم من میدونیم که اون اشتباه کرده. خب اشتباه کرده! منتها اون جوون ۲۰ ساله به خاطر اشتباه جراح فوت میکنه. خب حالا چی؟! شده دیگه! چی کارش میشه کرد؟!
من نمیرم اون فرد رو گزارش نمی کنم.
اما اگه اشتباهش طوری بود که مثلا طرف فلج میشد، یا نمیدونم یه بلای برگشت ناپذیر به جز مرگ به سرش میومد، اون موقع شاید میرفتم گزارش میدادم تا تنبیهش کنن. اما در مورد مرگ، نه. نمیدونم، احساسم این طور بهم میگه.هیچ کدوم! اول سعی میکنم بفهمم هدفش چی هست. بعد طبق هدفی که داره راهنماییش میکنم. منظورم اینه که اول باید بدونم این دختر توی چه شرایطیه، بعد که فهمیدم چی به چیه، نصیحتش کنم یا مشاوره بدم یا به پدر مادرش بگم. بستگی داره خب.
یک بار دیگه اون یک خط بالا رو بخون. منتها دقیق. نمیبینید نوشتم “به نظر من”؟؟؟ این یعنی به نظر من. یعنی فکر نمیکنم دیگران هم تفکر و شرایط من رو دارند. “””به نظر من””” یعنی به نظر من. نه نظر بقیه.
کارگاه
نحوه ی تدریس پزشکی برای استادها.
آموزش چیزای کاربردی کامپیوتر به استادها و دانشجو ها.
و برگزار نشدن کارگاه روش جست و جو در اینترنت! که به نظر من از مسخره ترین و بیخود ترین کارگاه های دنیا است!جسد برای منم ترسناک نبود. انگار یه عروسکی بود که گذاشته بودنش اونجا. بیشتر ناراحت کننده بود تا ترسناک! استاد ما جلسه ی اول توضیح میداد که چطوری جسد رو آماده می کنند…. اوه… خیلی رنج آوره.
جلسه اول همه براش یه فاتحه خوندیم.به نظر من اینجا دنبال معدل باش فعلا. تا بتونی بری اون ور. بعد اون ور دنبال علاقه های اینجوری باش. اینجا بخوای دنبال علاقه های اینجوری باشی به هیچ جا نمی رسی.
ولی من نظرم اینه که آدم باید صبر کنه تا دانش کافی رو بدست بیاره و بعد شروع به تحقیق کنه. اون هم نه هر تحقیقی. بلکه درباره ی چیزی تحقیق کنه که براش سوال بوجود اومده یا چیزی که مشکلی در علم بوجود آورده. یا حتی چیزی که باعث بشه اطلاعاتی درباره ی حل یک موضوع به علم کمکی بکنه.
من این نظرم رو به این خاطر میگم چون دارم از تجربه ی اندکی که از کار با کامپیوتر بدست آوردم براتون می گم. توی کامپیوتر وقتی با یه مشکل (نرم افزاری) مواجه میشید باید علم برخورد با اون مشکل رو داشته باشید تا بتونید حلش کنید. اگه بخواید حین حل مشکل یاد بگیرید که چیکار باید بکنید فقط وقت تلف کردنه.
و هیچ وقت هم تا با نرم افزار دوست نشین (!) براتون مشکلی پیش نمیاد که بخواید حلش کنید!! جدی میگم! حالا این رو تعمیم بدیم به علم. تا با علم مخلوط نشیم نمیتونیم موضوعی برای حل کردن داشته باشیم پس تحقیق و پژوهشی هم به دنبالش بوجود نمیاد.
پس به نظر من اول باید به علم تا حدی وارد شده باشیم تا …. تا … خب معلومه دیگه!
