من درد تو را زدست آسان ندهم                            دل برنکنم زدوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم                              کان درد به صدهزار درمان ندهم

مردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز                                      مرگ خود می بینم و رویت نمی بینم هنوز

رهی معیری

دردم از یار است و درمان نیز هم                                 دل فدای او شد و جان نیز هم…

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی                          تا با تو بگویم غم شب های جدایی…

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز                        چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود..