دل از ما برد و روي از ما نهان كرد     خدا را با كه اين بازي توان كرد 

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی​کنم                        صد بار توبه کردم و دیگر نمی​کنم

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم        از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

دل را به کف هر که نهم باز پس آرد

                                          کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

وقتی درآیی تا میان دستی و پایی می​زدم                               آن گه حکایت گویمت درد دل غرقاب را

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن             ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

کجا روم؟چه کنم؟چاره از که جویم؟

که گشته ام ز غم و جور روزگار ملول