ترسیدن ما چونکه هم از بیم بلا بود…………اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم
مولانا

دوست میدارم من این نالیدن دلسوز را…………………..تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
سعدی

ترسم این قوم  که بر درد کشان می خندند

در سر کار خرابات کنند ایمان را

خواجه  حافظ شیرازی

دلی که باسرزلفین اوقراری داد…………………گمان مبرکه بدان دل قرارباز آید(حافظ شیرازی)

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است………………………………همواره مرا کوی خرابات مقام است

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت         باز اید و برهاندم از بند ملامت