تا کی غم آن خورم که دارم یا نه******وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پر کن قدح باده که معلومم نیست******کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی…………..در میان من و لعل تو حکایت ها بود

یاری آنست که زهر از قبلش (ghebalash) نوش کنی……………………………..نه چو رنجی رسدت یار فراموش کنی

از سر کوی تو هر کو به ملالت برود………………………………نرود کارش و آخر به خجالت برود

دل در بر من گمشده تهمت به که بندم       غیر از تو کسی راه در این خانه ندارد