یارم به یک لا پیرهن خوابیده  زیر نسترن                                ترسم که بوی نسترن مست است و بیدارش کند

دردم از یار است و درمان نیزهم                                    دل فدای او شد و جان نیز هم

دوش ديدم که ملائک در ميخانه زدند

کچلي را بگرفتند و سرش شانه زدند :دي

دوش در حلقه ي ما قصه ي گيسوي تو بود

تا دل شب سخن از سلسله ي موي تو بود

کلا زديم تو کار دوش

نیست در بازار عالم خوشدلی ور زان که هست               شیوه ی  رندی و خوش باشی عیاران خوش است.

تو بدری و خورشید تو را بنده شده ست ………… تا بنده ی تو شده ست تابنده شده ست
زآن روی که از شعاع نور رخ تو ………… خورشید منیر و ماه تابنده شده ست