ای آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!……….  یک نفر در آب دارد می سپارد جان. ……..  یک نفر دارد که دست و پای دایم می زند، ………….. روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید….

نیما

منجنیق آه مظلومان به صبح                        سخت گیرد ظالمان را در حساب

منم و دلی که دانم به دو دست دارم او را   ****  اگرش نگاه داری به تو می سپارم اورا

میر صبری اصفهانی

در مسجد و میخانه خیالت اگر آید                              محراب و کمانچه زد و ابروی تو سازم

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس                         که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس

حافظ                        

من یکی آیینه ام کاندر من این دیوانگان                               خویشتن را دیده و بر خویشتن خندیده اند  

پروین                   

چشم دل باز کن که جان بینی         آن چه نادیدنی است آن بینی

شبی غمگین،…..شبی بارانی و سرد،……..مرا در غربت فردا رها کرد،……دلم در حسرت دیدار او ماند،……….مرا چشم انتظار کوچه ها کرد،……

تمام هستی ام بود و ندانست که در قلبم چه آشوبی به پا کرد،…..

و او هرگز شکستم را نفهمید اگرچه تا ته دنیا صدا کرد.