تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟                 شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا

صائب

تمام روز ازان چو شمع خاموشیم             که خرج آه سحر می شود نفس مارا

صائب

یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خواندستی              بگفت ای بی خبر، مرگ از چه نامی زندگانی را

اگر زین خاکدان پست روزی بر پری بینی                   که گردون ها و گیتی هاست ملک آن جهانی را

…

پروین اعتصامی

تا کی به تمنای وصال تو یگانه       اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

ما از برون در شده مغرور صد فریب/تا خود درون پرده چه تدبیر میکنند

می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب/ گر نیک بنگری همه تزویر میکنند!

حافظ

ای یوسف خوش نام ما      خوش میروی بر بام ما

ای در شکسته جام ما       ای بر دریده دام ما

ای سور ما ای نور ما    ای دولت منصور ما

جوشی بنه در شور ما   تا می شود انگور ما

مولوی

چشم. خودم عوضش میکنم

این چرخ فلک که ما در او حیرانیم …………… فانوس خیال از او مثالی دانیــــم

خورشید چراغداران و عالم فانوس ……………. ما چون صوریم کاندر او حیرانیم