به نظر من هر شخصی توانایی خاص خودش رو داره. گاهی یه نفر با روزی 2 تا 3 ساعت یه مبحث درسی رو کامل متوجه میشه ولی یه نفر دیگه همون مبحث رو با روزی5تا 6  ساعت روزانه متوجه میشه. این به استعداد افراد بستگی داره. ما میتونیم همون روش خودمون رو که میدونیم درست هم هست ارتقا بدیمو بهترش کنیم.مسلما هر فردی به توانایی های خودش بیشتر و بهتر از نظر و رای دیگران اگاه…  یه دانشجوی پزشکی هم باید اطلاعاتش خوب باشه هم هنر دستش.. از شرح حال گرفتن تا بخیه زدن یا پانسمان کردن یه تجربه ی ناب پزشکیه و حتما به کارمون مییاد.. گاهی فقط با یه chest tube’گذاشتن جون یه ادمو نجات میدیم پس نباید صرف مطالعه برنامه ی ما باشه بلکه کنارش  مهارت بالینی رو هم یاد بگیریمو تمرین کنیم.. به قول اساتیدمون دانشجوی پزشکی تو بیمارستان پزشک میشه نه فقط تو کتابخونه موندن و درس خوندن.. ما هم به خواب نیاز داریم هم باید مطابق با نیازمون مطالعه داشته باشیم..  به نظرم باید تا وقتی بیمارستان هستیم با مریضای بخش(بیماریشون) اشنا بشیم از کتاب اونها رو مطالعه کنیم تا زمانی که مرخص نشدن دنبال تمامی علایم بیماری توشون بگردیم.. اینطور اون بیماری و علایمش تا مدتها از ذهنمون پاک نمیشه .. در مورد کلاسهای تیوریمون هم سعی کنیم هم تو کلاسهس شرکت کنیم حتی اگه حظور فعال هم نداشته باشیم و حدالامکان همون روز همون مبحث تدریس شده رو اول از نت هامون(اگه نت برداشته باشیم..) و بعد از کتاب مطالعه کنیم..

ببينيد كلا يه حس عمومي و شايع بين بچه هاي پزشكي هست كه هميشه فكر مي كنند خوب درس نخوندند و هيچي بلد نيستند و … خيلي ها مي گن تو استيجري هم همينطوره. منم اين حس رو خيلي داشتم! ولي وقتي براي آزمون جامع مي خوندم، ديدم هر جايي از درس ها رو كه خوب خونده بودم واقعا تو دوره كردن هم خيلي راحت بودم و خيلي از مباحث هم برام آشنا بود اگرچه خوب حفظشون نبودم. به نظر من خيلي به اين موضوع فكر نكنيد. فقط در حد توان خوب بخونيد! در حد توان! نه در حد انتظار! چون خيلي از دانشجوها انتظارشون بيشتر از توانشونه! اگه در هر ترم درس هاي اختصاصي رو يه دور خوب خونده باشيد خيلي عاليه. چون تكرار مي شه. در ضمن فكر نكنيد هم دوره اي هاي شما تو دانشگاه هاي ديگه خيلي خوب درس مي خونند. ما هم كه تو شهيد بهشتي هستيم همه جور آدم دور و برمون هست! خيلي از بچه ها هم معمولي درس مي خونند و متوسط هستند. تعداد رفرانس خون ها اونقدرها هم زياد نيست! بار ها و بارها ديدم حتي دانشجويان خوب كلاس هم يه دور كل مباحث امتحان رو نخوندند…

دکتر امین.حرفات خوب بود.اره درسته که ما باید درس بخونیم.اما باید فقط درس بخونیم؟؟من همیشه به دوستان می گفتم قبل از اینکه مسلمان باشیم ما انسانیم.حالام شاید قبل از اینکه دانشجوی پزشکی باشیم یه جوونیم.من حرفم رفرنس خوندن تو علوم پایه بود.اما من رزیدنت ارتوپدی زیاد دیدم که تا حالا رنگ هاریسونو ندیده!!!!!!

به نظر من وظيفه ي واقعي ما اينه كه آنچه رو كه بايد بلد باشيم، بخونيم و ياد بگيريم! چه جوري و از روي چي بستگي به خودمون داره! رفرانس يا جزوه كلاسي يا كتاب خلاصه يا هر چيز ديگه! مهم اينه كه “اونچه رو كه لازمه” “خوب” ياد گرفته باشيم! همين! درس خوندن و زندگي كردن و جووني كردن هم با هم منافاتي ندارند! درسته كه دانشجوي پزشكي درسخون (حتي خلاصه خون!) خيلي كمتر وقت مي كنه فيلم ببينه يا تفريح كنه ولي به اين معني نيست كه زندگي نكنه! اولا با يه ايدئولوژي درست، درس خوندن هم جزئي از زندگي مي شه؛ ثانيا با يه اولويت بندي درست بين درس ها و روش خوندنشون و فعاليت هاي غير درسي و برنامه ريزي مي شه به همه چيز در طول زندگي رسيد! ( دقت كنيد! در طول زندگي! يعني ممكنه يه كاري رو الان بذاريم كنار ولي چند سال ديگه حسابي بهش برسيم!)

يادتون باشه يه پزشك خوب شدن فقط با رفرانس خوندن حاصل نمي شه! حتي اگه كلمه به كلمه ي رفرانس رو از بر باشي و فراموش هم نكني! مهارت هايي لازمه كه گوشه ي كتابخونه بدست نمياد! از EBM گرفته تا مهارت هاي ارتباطي و جلب اعتماد و …!

يه استاد جوون داريم كه خودش تعريف مي كرد سر كلاس نمي رفت يا اگه مي رفت نقطه بازي مي كرد! واقعا هم خيلي از مباحث رو ازش مي پرسيدي بلد نبود! ولي حداقل من يه بار شاهد بودم كه تو بيمارستان درماني رو براي مريضش داده بود كه استادش نتونسته بود ايراد درستي بگيره! چرا؟ چون EBM بلد بود و بر اساس آخرين شواهد دستور داده بود! (نمي گم ما هم مثل اون درس نخونيم فقط مثال زدم!)

يه استاد ديگه هم دارم كه از نخبه هاي دانشگاهمونه! مغز متفكر EDC ! اونم مي گفت تو علوم پايه سر كلاس نمي رفته ولي به جاش مي رفته تو باغ دلگشا و براي هر درس يه عالمه رفرانس خونده بود! مي گفت حتي مقدمه ي رفرانس ها رو هم مي خونده! چرا اين كارو مي كرده؟ چون cost-benefit كلاس و مطالعه ي شخصي رو حساب مي كرده!

يه استاد ديگه هم دارم كه مي گفت بهش روان رو اينجوري گذرونده : هر روز بعد از بيمارستان هم مي رفته استخر و هم به برنامه فيلم (يا تئاتر؟) فجر مي رفته! ميانگين روزي 3 ساعت هم تو راه و تو خونه درس مي خونده! ولي هميشه مي خونده! نمره ي اون بخشش 20 شده بود!!

يكي از دوستام هم از يكي ديگه نقل مي كرد كه تو دوره استيجري dه جوري درس مي خونده كه هميشه 5شنبه و جمعه هاش درس نداشته باشه و به تفريحش مي رسيده!‌ حتي شب امتحان!

اينا چند تا مثال واقعي بود از آدم هاي مختلف! به نظر من هر كدوم از ماها بايد تصميم بگيريم كه چي كار مي خوايم بكنيم! و شجاعت به خرج بديم و اراده كنيم. و توكل!

كلا خلاصه نويسي خيلي عاليه. باعث طبقه بندي مطالب تو ذهن مي شه! كتاب هايي هم هست تو اين زمينه كه آموزش داده.

علي رغم اينكه من سر خيلي از كلاس هاي علوم پايه نرفتم،‌ الان كه در بيمارستان هستيم واقعا گوش دادن به تدريس اساتيد خوب خيلي كمك كننده است. درواقع يادگيري شنواييه ديگه. اگر درس هر روز رو همون روز هم بخوني كه ديگه عاليه…

و حالا می رسیم به بزرگترین مشکل من که از ترم اول دا می زدم.ما ترم بالایی نداریم.از نطرات همه استفاده می کنم می خوام به یه روش عالی برسم.من در آستانه ترم 5 و علوم پایه.

ما فقط تو بعضی درسا از درسنامه های شما استفاده می کنیم.به قول بعضی اساتید درسنامه ها کاستی دارن.البته جسارت نشه.من قصد بدی ندارم.و این باعث شده که در دادن از یک نظم خاص خارج بشه.و این منو نگران می کنه.من تمرکزم رو بیشتر رو درسای آناتومی فیزیولوژی گذاشتم.اما در مورد هر درسی که کمک کنید خیلی خوبه.و ممنون.در ضمن این مدرسه تابستونی چیه که من ازش بی اطلاعم؟