در هر دشتی که لاله زاری بوده است                         از سرخی خون شهریاری بوده است

شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت         فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت

حافظ

تو که کیمیا فروشی نظری به قلب ما کن              که بضاعتی نداریم و فکنده ایم دامی

مطرب عشق عجب ساز و نوايي دارد                       نقش هر پرده كه زد راه به جايي دارد

حافظ

نی از تو حیات جاودان می خواهم           نی عیش و تنعم جهان می خواهم

نی کام دل و راحت جان می خواهم              هر چیز رضای توست آن می خواهم

در این سکوت دمادم که درد می بارد         شب است و حسرت یک حنجره غزلخوانی

تو هستی و غزل عاشقانه ی بودن             من و ستاره و اشک و شب پریشانی