پاسخ های ارسال شده در انجمن
-
نوشته‌ها
-
کاملا درسته.. اين ماييم كه انتخاب ميكنيم چه طور فكر كنيم و زندگي ! و مهم اینه که از چه روزنه ای به دنیا نگاه میکنیم..امیدوارم روزنه ای که منم ساختم تا ازون به دنیا نگاه کنم به نور و روشنایی باز شه
…
ایجاد یه روزنه ی سرشار از امید راهی هست برای گذر از مصائب !
یکی از راه های گذر!
دقیقا..
انقدر بايد اميد داشته باشيد تا حداقل براي چند سال بتونيد كار كنيد! وگرنه …
همینه دیگه..نکته اینجاست..واقعیت چیز دیگه ایه..هر چند میشه زیبا نگاه کرد به همه چیز و امیدوار بود ولی خب یه مسکنه تا درمان واقعی..
خانه از پایبست ویران است
میشه روی این خونه اونقدر طبقه بسازی و بری به اوج ولی تا یه مدتی دوام داره..چشم باز میکنیو میبینی ویرونه ای بیش نمونده و تمام تلاشت نابود شده
واقعا نمیدونم از چه دریچه ای به زندگی نگاه میکنین!جالبه!
هر چی که هست فوق العاده امیدوارانه است و مثه نفس کشیدن توی هوای بدون اکسیژن میمونه..میشه گفت در نوع خودش معجزه است
منم کاملا با دکتر امین موافقم و صد برابر بیشتر دالم پُره .دکتر امیر واقعا به شما حسودیم میشه که اینقدر آروم نگه میدارین روحتون رو, توی این شرایط و اوضاعی که داره روزبه روز بدتر و بدتر میشه.موافقم با اینکه باید امیدوار بود و دست به دست هم داد تا حداقل اطراف خودمون رو آباد کنیم ولی جدا به چه قیمتی؟؟؟جز اینکه عمرمون تموم میشه و خودمون هم ثمرش رو نمیبینیم؟؟؟ یه نگاه به خودمون تا این سن بندازیم! 12سال عمرمون توی مدرسه هایی تلف شد که من به شخصه دورانی بیهوده و عبث میبینمش .با این همه استعداد الکی عمرمون رو تلف کردیم..ولی بشین بچه های آنسوی مرز رو ببین!!! چقدر سیستماتیک و با برنامه روشون کار میکنن که نتیجه اش رو میبینن در نهایت! و هر روز پیشرفته تر از دیروز!!!
ولی ما!!! من یکی که تازه الان که به این سن رسیدم دارم میبینم چقدر فاجعه باره اوضاع!!! تازه فهمیدم که نه بلدم زندگی کنم نه برنامه ریزی کنم نه از مغزم درست استفاده کنم نه فکر کنم و نه تفریح کنم نه انسان باشم و…
بعضی چیزا اکتسابیه و از محیط کسب میشه ..12 سال توی بهترین محیطای آموزشی بودم مثلا ! ولی دریغ از یه اپسیلون آموزش و پرورش افکار و استعداد
حالا این نمونه ی کوچیکش بود و دورانی بود که گذشت ولی اثراتشو الان دارم میبینم..و باز واسه آیندم نگرانم که مبادا باقی عمرم هم اینطور فجیعانه سپری بشه و …
این نگرانی ها رو چطور میشه به بهترین نحو مدیریتش کرد وقتی میبینی محیطی که توش هستی متضاد همه ی اینهاست؟! اگر هم بشه کلی انرژی میگیره ازت
نمیدونم بازم..امیدوارم راهی وجود داشته باشه
چطور میشه یه نفر هم آرامش داشته باشه و هم به فکر حل استرسای روزانه باشه .
اونم جایی که نه هیچ حمایتی میشه از طرف مسئولین و نه امنیت شغلی داره نه فکری نه درسی….
تو ایران واقعا سخته زندگی کردن مخصوصا وقتی میبینی حق تو بیش از اون چیزیه که باید میبود و ….
و این همه هرج و مرج که هیچی سر جاش نیس ..
این مقایسه های بین اینجا و اونجا ..استعداد جوونای ما و اونا…و پرپر شدنش…آدمو عصبی میکنه
اینم یه استارت تلخ واسه تاپیک 😀
سلامی دوباره به دوستان
دکتر این کتابا خوبن ها!! یه کوچولو تاثیر رو دارن دیگه نباید بی رحم بود!
دکتر امین؟ گفتی هرج و مرج داغ دل منو تازه کردی !!!
” این قدر هرج و مرج توی زندگی مادی و معنوی ما هست “
چطور میشه این هرج و مرج رو به صفر رسوند؟؟اگه یه تاپیک واسه این مساله باز بشه عالیه..یه جوون یه دانشجو چطور یه زندگی آروم و منظم میشه در ایران داشته باشه که هم تفریحش سر جاش باشه هم درسش ؟؟اصلا امکان پذیر هست یا کمر همت رو ببندیم بریم ازینجا؟
!!!
وای چقدر جالبه ها!!!تازه به عمق فاجعه پی میبرم که چطوری باید درس بخونم و تا حالا اونطور که باید نخوندم.با اینکه هنوز علوم پایه ام ولی خیلی استرس دارم واسه تشخیص..
همین ملکه ی ذهن شدن مطلب و صرفا تئوری نخوندن هم خیلی مهمه واقعا.
بی صبرانه منتظرم یه آموزش حسابی ببینم با کیس های مریضخونه
مرسی دکتر
با کلی انرژی کنکور میدی بعدش اگه چیزی از این انرژی مونده باشه
میشینی سر کلاس با یه سری درس خشک دست و پنجه نرم میکنی و هرچی عشق و امید بود میشه باد هوا !!!جمش کنن بره بابا..یا اگر هم باید باشه و لازمه حداقل جذاب تر بکنن..یه راهی ایجاد بشه خلاصه..بالینی باشه از همون اول..یا شیوه ی آموزش اساتید تغییر کنه..مثلا یه استادمون از نحوه ی تدریس توی آمریکا میگفت که خیلی جالب بود..اصلا اینطور نبود که یه نفر بره اون بالا حرف بزنه دانشجو هم به جز چند دقیقه ی اول به خواب بره! هر 6الی 7 نفر یه گروه میشن و کنار هم میشینن برای هر چندتا گروه یه استاد هست یا مثلا آسیستان استاد..بعدش درس اون روز اگه درمورد یه قسمت خاصه, اول مورد بالینیش رو به بحث میذارن و اعضای هر گروه با استاد مربوطه بحث و تبادل فکر میکنن و در نهایت درس اصلی و ویژگی هاش بیان میشه توسط استاد
یه کلاس درس اکتیو و باحال!
نه مثل ما فقط جزوه نویس یا در اعماق خواب!
البته باید بگم سیستم اونا از همون ابتدای تحصیل فرد اینطوریه .. پس ریشه قویه
ولی ما!!!!!
پس به نظر بی فایده است و الکی دست و پا زدنه!اول باید آموزش پرورش درست بشه .به این میگن حرکت بنیادی
