روزی پسر بچه ای بود که ميخواست خدا را ببيند. او ميدانست که سفر برای ديدار خدا طولانی است. پس چمدانش را بست و سفرش را اغاز کرد. سه منزل را رد کرد و پيرزنی را ديد که در پارک نشسته و به کبوترها مي نگريست. کنار پيرزن نشست و چمدانش را باز کرد. می خواست به پيرزن نوشابه بدهد که متوجه شد پيرزن گرسنه است. به او غذا داد. پيرزن غذا را گرفت و به او لبخند زد. پسرک غرق در شادی شد. تمام بعد از ظهر را انجا نشستند غذا خوردند و لبخند زدند. اما حتی يک کلمه هم بين ان ها رد و بدل نشد. چيزی به تاريکی شب نمانده بود و پسرک خسته شده بود. از جا برخواست تا برود اما هنوز چند قدمی دور نشده بود که برگشت و پيرزن را در اغوش گرفت. پيرزن قشنگ ترين لبخندش را به او هديه داد. وقتی پسرک به خانه برگشت مادرش که او را انقدر خوشحال ديد تعجب کرد و گفت: چه اتفاقی افتاده که اينقدر خوشحالی؟ پسر کوچولو جواب داد : با خدا ناهار خوردم! و پيش از اينکه مادر سوالی بپرسد گفت: او قشنگ ترين لبخندی را دارد که من تا به حال ديده ام. در اين حين پيرزن نيز که صورتش از شادی می درخشيد به خانه رفت. پسرش از شادی و ارامش مادر تعجب کرد و پرسيد: امروز چه اتفاقی افتاده که انقدر خوشحالی؟ پيرزن جواب داد: با خدا ناهار خوردم و پيش از انکه پسر سوال ديگری بپرسد گفت: می دانی او خيلی جوان است. . . .

هرگز به دیگران اجازه نده قلم خودخواهی دست بگیرند دفتر سرنوشتت

را ورق زنند خاطراتت را پاک کنند و در پایانش بنویسند قسمت نبود . ..

به وسعت تمامی عظمت زمین و آسمانها

به خدایی که مرا آفرید و عشقت را در قلبم قرار داد

نگاهت را با دنیا هم عوض نخواهم کرد ،

عشق را با تمام وجودم تا ابد زنده نگه خواهم داشت

و بدان تمام سدهای بین ما را میکشنم تا روزی به تو عشقم را ثابت کنم

روزی که عشقم را با تمام عظمتش فدای یک تار مویت خواهم کرد

زنده هستم با عشق تو و زندگی می کنم به امید دیدار تو ای بهترین هدیه ی خداوند به من …

وقتی لحظه ها در پیچ و خم زمان گم می شوند … وقتی طراوت و تازگی جای خود را به خشکی و خاموشی می دهند … و برگ برگ زندگیمان برگ برگ می شود …

تنها این حس خوب خاطرات دوست داشتن و دوست داشته شدن، روح تازه به جان خسته ام می بخشد و حس نو شدن و دوباره زیستن را برتمام هستی ام نقاشی می کند…حسی که حتی بهار وگردش زمین با همه ی هیبتش قادر به دادنش نبود… اما تو دادی ..!

خیلی قسنگ بووووووود … مرسی

جای بسی تاسف است که بخشی از طبیعت انسانی این گونه است که امکاناتی را که داریم بدیهی می پنداریم و قدرشان را نمی دانیم مگر موقعی که آن ها را از دست بدهیم . سپس بر سر آنچه دیگر نمی تواند مال ما باشد گریه می کنیم و خودمان را به سبب وقت تلف کرده و از دست داده سرزنش می کنیم .

چنانچه کسی را در زندگی تان دارید که جایگاه خاص و ویژه ای برایتان دارد عشق ورزیدن به او را هرگز به تاخیر نیندازید .

عشق ورزیدن را حتی یک روز هم به تاخیر نیندازید . عشق ورزیدن را همین اکنون انتخاب کنید . شما هرگز برخلاف آنچه ممکن است فکر کنید وقت زیادی ندارید . عشق دیگران و تمام کسانی که شما را دوست دارند یک وام از طرف خداست . این امکان نیز وجود دارد که این وام هر لحظه از شما گرفته شود . این را نمی گویم که شما را بترسانم اما باور کنید . خودم هم دوست ندارم چنین مطلبی را بگویم ، اما این راه و رسم دنیاست . بسیار مهم است که از هر روز برای عشق ورزیدن استفاده کنید زیرا هر روز به حساب می آید .

چرا باید همیشه یکی بمیرد تا خوبی و بزرگی اورا جشن بگیریم . چرا باید این قدر صبر کنیم و عشق و محبت و علاقه ی خودمان را روزی ابراز کنیم که دیگر آن شخص در میان ما نیست تا واژه های محبت آمیزمان را بشنود ؟ چرا خاطره ها و احساسات خودمان را هنگامی که آن شخص زنده و در میان ماست با این عمق و درجه و شدت هیچ وقت بیان نمی کنیم ؟

انسان هایی که در زندگی شما وجود دارند آیا به راستی می دانند که شما چقدر دوستشان دارید ؟ و چقدر به آنها احتیاج دارید ؟ هرگز آنقدر صبر نکنید که مرگ آن ها را از شما بگیرد . واژه های محبت آمیز را برای مراسم خاکسپاری آن ها نگه ندارید . عشق ورزیدن به آن ها را هرگز تا موقعی که دیگر در میان شما نیستند به تعویق نیندازید . همین امروز به آن ها عشق بورزید .

چرا میهمانی مراسم زندگی به پا نمی کنیم ؟ چرا همیشه برای افراد مراسم مرگ و خاکسپاری به پا می کنیم ؟ می توانیم دوستان ، خانواده و همسایگان آن فرد را به میهمانی ویژه ای دعوت کنیم تا هر کس به نوبت مراتب تشکر و قدردانی و عشق خودش را نسبت به او در حضور همگان اعلام کند .

شاید وقت آن رسیده است بیاموزیم در یادبود زندگی و نه مرگ ، مراسمی برگزار کنیم و لحظه هایی ناب را همین امروز و نه فردا خلق کنیم .

به دور و اطراف خود نگاهی بیندازید ؛ کسی را خواهید دید که به عشق شما نیاز دارد . عشق خود را به او بدهید . آن لحظه است که عشق تان برای او موهبتی خواهد بود