روزی ملا نصر الدین برای تعمیر بام خانه خود مجبور شد، مصالح ساختمانی را بر پشت الاغ بگذارد و به بالای پشت بام ببرد.

الاغ هم به سختی از پله ها بالا رفت. ملا مصالح ساختمانی را از دوش الاغ برداشت و سپس الاغ را بطرف پایین هدایت كرد. ملا نمی دانست كه خر از پله بالا می رود، ولی به هیچ وجه از پله پایین نمی آید. هر كاری كرد الاغ از پله پایین نیآمد. ملا الاغ را رها كرد و به خانه آمد  كه استراحت كند.

در همین موقع دید الاغ دارد روی پشت بام بالا و پایین می پرد. وقتی كه دوباره به پشت بام رفت ، می خواست الاغ را آرام كند كه دید الاغ به هیچ وجه آرام نمی شود. برگشت … بعد از مدتی متوجه شد كه سقف اتاق خراب شده و پاهای الاغ از سقف چوبی آویزان شده، بالاخره الاغ از سقف به زمین افتاد و مرد.
بعد ملا نصرالدین گفت :

لعنت بر من كه نمی دانستم اگر خر به جایگاه رفیع و پُست مهمی  برسد
هم آنجا را خراب می كند و هم خودش را هلاک میکند

ممنون

احسنت ، بسيار تامل برانگيز بود

روزي روزگاري، عابد خداپرستي بود که در عبادتكده  اي در دل کوه راز و نياز خدا ميکرد، آنقدر مقام و منزلتش پيش خدا زياد شده بود که خدا هر شب به فرشتگانش امر ميکرد تا از طعام بهشتي، براي او ببرند… و او را بدينگونه سير نمايند. بعد از 70 سال عبادت ، روزي خدا به فرشتگانش گفت: امشب براي او طعام نبريد، بگذاريد امتحانش کنيم.
آن شب عابد هر چه منتظر غذا شد، خبري نشد، تا جايي که گرسنگي بر او غالب شد. طاقتش تمام شد و از کوه پايين آمد و به خانه آتش پرستي که در دامنه کوه منزل داشت رفت و از او طلب نان کرد، آتش پرست 3 قرص نان به او داد و او بسمت عبادتگاه خود حرکت کرد.
سگ نگهبان خانه آتش پرست به دنبال او راه افتاد، جلوي راه او را گرفت… مرد عابد يک قرص نان را جلوي او انداخت تا برگردد و بگذارد او براهش ادامه دهد، سگ نان را خورد و دوباره راه او را گرفت، مرد قرص دوم نان را نيز جلوي او انداخت و خواست برود اما سگ دست بردار نبود و نمي گذاشت مرد به راهش ادامه دهد. مرد عابد با عصبانيت قرص سوم را نيز جلوي او انداخت و گفت : اي حيوان تو چه بي حيايي! صاحبت قرص ناني به من داد اما تو نگذاشتي آنرا ببرم؟
به اذن خداي عز و جلٌ ، سگ به سخن آمد و گفت: من بي حيا نيستم، من سالهاي سال سگ در خانه مردي هستم، شبهابي که به من غذا داد پيشش ماندم ، شبهايي هم که غذا نداد باز هم پيشش ماندم، شبهايي که مرا از خانه اش راند، پشت در خانه اش تا صبح نشستم… تو بي حيايي، تو که عمري خدايت هر شب غذاي شبت را برايت فرستاد و هر چه خواستي عطايت کرد، يک شب که غذايي نرسيد، فراموشش کردي و از او بريدي و براي رفع گرسنگي ات به در خانه يک آتش پرست آمدي و طلب نان کردي…

  5 داستان کوچک، یک درس بزرگ

داستان اول  :

دارم از خیابونی عبور می‌کنم  .

  یک گودال عمیق گوشه خیابون داره خودنمایی می‌کنه  .

اوه.. افتادم … تو گودال  !

خدای من ! انگار گم شدم! یکی به دادم برسه  !

اشتباه من نبود که  !

حالا یک عمر طول می‌کشه تا خودم رو از شر این گودال مزاحم نجات بدم  !

داستان دوم:

دوباره دارم از همون خیابون رد می‌شم  .

  یک گودال عمیق گوشه خیابونه  .

وانمود می‌کنم ندیدمش  !

اوه…. نه… باز که افتادم توش  !

اشتباه از من نیست که  !

حالا این‌بار چقدر طول می‌کشه تا از شرش خلاص بشم؟!

داستان سوم:

باز هم دارم از همون خیابون رد می‌شم.

کنار خیابون یک گودال عمیقه!

آهان دیدمش همین جاست.

اوه نه … باز هم افتادم توش. انگار این شده عادته من!

چشمام رو باز می‌کنم.

خوب به دور و برم نگاه می‌کنم.

انگار اشتباه از منه!

این‌بار فوری از اون دخمه میام بیرون.

داستان چهارم:

باز هم از همون خیابون کذایی رد می‌شم.

آره، همون خیابونی که توش یک گودال عمیقه!

این‌بار گودال رو دور می‌زنم.

داستان پنجم:

حالا من یک خیابون دیگه رو واسه پیاده‌روی انتخاب کردم.

گفت دانایی که: گرگی خیره سر،

هست پنهان در نهاد هر بشر!

لاجرم جاری است پیکاری سترگ

روز و شب، مابین این انسان و گرگ

زور بازو چاره ی این گرگ نیست

صاحب اندیشه داند چاره چیست

ای بسا انسان رنجور پریش

سخت پیچیده گلوی گرگ خویش

وی بسا زور آفرین مرد دلیر

هست در چنگال گرگ خود اسیر

هر که گرگش را در اندازد به خاک

رفته رفته می شود انسان پاک

وآن که با گرگش مدارا می کند

خلق و خوی گرگ پیدا می کند

در جوانی جان گرگت را بگیر!

وای اگر این گرگ گردد با تو پیر

روز پیری، گر که باشی هم چو شیر

ناتوانی در مصاف گرگ پیر

مردمان گر یکدگر را می درند

گرگ هاشان رهنما و رهبرند

اینکه انسان هست این سان دردمند

گرگ ها فرمانروایی می کنند

وآن ستمکاران که با هم محرم اند

گرگ هاشان آشنایان هم اند

گرگ ها همراه و انسان ها غریب

با که باید گفت این حال عجیب؟…
شعري با معاني بسيار زيبا و عميق از فريدون مشيري