ژنرال و ستوان جوان زیردستش سوار قطار شدند. تنها صندلی های خالی در کوپه، روبروی خانمی جوان و زیبا و مادربزرگش بود. ژنرال و ستوان روبروی آن خانمها نشستند. قطار راه افتاد و وارد تونلی شد. حدود ده ثانیه تاریکی محض بود. در آن لحظات سکوت، کسانی که در کوپه بودند 2 چیز شنیدند: صدای بوسه و سیلی هریک از افرادی که در کوپه بودند از اتفاقی که افتاده بود تعبیر خودش را داشت خانم جوان در دل گفت : از اینکه ستوان مرا بوسید خوشحال شدم اما از اینکه مادربزرگم او را کتک زد خیلی خجالت کشیدم مادربزرگ به خود گفت : از اینکه آن جوانک نوه ام را بوسید کفرم درامد اما افتخار میکنم که نوه ام جرات تلافی کردن داشت ژنرال آنجا نشسته بود و فکر کرد ستوان جسارت زیادی نشان داد که آن دختر را بوسید اما چرا اشتباهی من سیلی خوردم ستوان تنها کسی بود که میدانست واقعا چه اتفاقی افتاده است. در آن لحظات تاریکی او فرصت را غنیمت شمرده که دختر زیبا را ببوسد و به زنرال سیلی بزند

زندگی کوپه قطاری است و ما انسانها مسافران آن. هرکدام از ما آنچه را می بینم و می شنویم بر اساس پیش فرضها و حدسیات و معتقدات خود ارزیابی و معنی می کنیم. غافل از اینکه ممکن است برداشت ما از واقعیت منطبق بر آن نباشد.

ما میگوییم حقیقت را دوست داریم اما اغلب چیزهایی را که دوست داریم، حقیقت می نامیم.

روزی روزگاری پسرک فقیری زندگی می کرد که برای گذران زندگی و تامین مخارج تحصیلش دستفروشی می کرد.از این خانه به آن خانه می رفت تا شاید بتواند پولی بدست آورد.روزی متوجه شد که تنها یک سکه 10 سنتی برایش باقیمانده است و این درحالی بود که شدیداً احساس گرسنگی می کرد.تصمیم گرفت از خانه ای مقداری غذا تقاضا کند. بطور اتفاقی درب خانه ای را زد.دختر جوان و زیبائی در را باز کرد.پسرک با دیدن چهره زیبای دختر دستپاچه شد و بجای غذا ، فقط یک لیوان آب درخواست کرد.

  دختر که متوجه گرسنگی شدید پسرک شده بود بجای آب برایش یک لیوان بزرگ شیر آورد.پسر با تمانینه و آهستگی شیر را سر کشید و گفت : «چقدر باید به شما بپردازم؟ » .دختر پاسخ داد: « چیزی نباید بپردازی.مادر به ما آموخته که نیکی ما به ازائی ندارد.» پسرک گفت: « پس من از صمیم قلب از شما سپاسگذاری می کنم«

سالها بعد دختر جوان به شدت بیمار شد.پزشکان محلی از درمان بیماری او اظهار عجز نمودند و او را برای ادامه معالجات به شهر فرستادند تا در بیمارستانی مجهز ، متخصصین نسبت به درمان او اقدام کنند.

دکتر هوارد کلی ، جهت بررسی وضعیت بیمار و ارائه مشاوره فراخوانده شد.هنگامیکه متوجه شد بیمارش از چه شهری به آنجا آمده برق عجیبی در چشمانش درخشید.بلافاصله بلند شد و بسرعت بطرف اطاق بیمار حرکت کرد.لباس پزشکی اش را بر تن کرد و برای دیدن مریضش وارد اطاق شد.در اولین نگاه اورا شناخت.

سپس به اطاق مشاوره باز گشت تا هر چه زود تر برای نجات جان بیمارش اقدام کند.از آن روز به بعد زن را مورد توجهات خاص خود قرار داد و سر انجام پس از یک تلاش طولانی علیه بیماری ، پیروزی ازآن دکتر کلی گردید.

آخرین روز بستری شدن زن در بیمارستان بود.به درخواست دکتر هزینه درمان زن جهت تائید نزد او برده شد.گوشه صورتحساب چیزی نوشت.آنرا درون پاکتی گذاشت و برای زن ارسال نمود.

زن از باز کردن پاکت و دیدن مبلغ صورتحساب واهمه داشت.مطمئن بود که باید تمام عمر را بدهکار باشد.سرانجام تصمیم گرفت و پاکت را باز کرد.چیزی توجه اش را جلب کرد.چند کلمه ای روی قبض نوشته شده بود.آهسته انرا خواند:

" بهای این صورتحساب قبلاً با یک لیوان شیر پرداخت شده است "

…عشق بورزید تا به شما عشق بورزند…

احسنت واقعا ، زيبا بود

پیرزنی 91 ساله بعد از یك زندگی شرافتمندانه چشم از جهان
فرو بست. وقتی خدا را ملاقات كرد از خدا چیزهایی پرسید كه
همواره دانستن آنها باعث آزارش شده بود.
مگر غیر از
این است كه تو خالق بشر هستی؟ مگر غیر این است كه همه را
یكسان و برابر آفریدی؟ پس چرا مردم با هم رفتار بد دارند؟

وقتی در زندگی كسی وارد می شوید
ببینید می خواهید چه درسی به او بدهید…
دوست دارید
معلم عشق باشید یا بدی؟ و وقتی با زندگی دنیوی وداع گفتید
برای من نیكی به ارمغان می آورید یا شر و بدی؟ برای خود
راحتی بیشتر فراهم می سازید یا درد وعذابی سخت؟ شادی بیشتر
یاغم بیشتر؟

روزی شاگردی به استاد
خویش گفت: استاد می خواهم یکی از مهمترین خصایص انسان ها را به من
بیاموزی؟

استاد گفت: واقعا می خواهی آن را فرا گیری؟

شاگرد گفت: بله با کمال میل.

استاد گفت: پس آماده شو با هم به جایی برویم. شاگرد قبول کرد.

استاد شاگرد جوانش را به پارکی که در آّن کودکان مشغول بازی بودند،
برد.

استاد گفت : خوب به مکالمات بین کودکان گوش کن.

مکالمات بین کودکان به این صورت بود : الان نوبت من است که فرار کنم و
تو باید دنبال من بدوی.

– نخیر الان نوبت توست که دنبالم بدوی !

– اصلا چرا من هیچوقت نباید فرار کنم؟

و حرف هایی از این قبیل…

استاد ادامه داد: همانطور که شنیدی تمام این کودکان طالب آن بودند که
از دست دیگری فرار کنند.انسان نیز این گونه است.

 او هیچگاه حاضر نیست با شرایط موجود رو به رو شود و دائم در تلاش است از
حقایق و واقعیات زندگی خود فرار کند و هرگز کاری برای بهبود زندگی خود
انجام نمی دهد.

تو از من خواستی یکی از مهم ترین ویزگی های انسان را برای تو بگویم و
من آن را در چند کلام خلاصه میکنم:
تلاش برای فرار از زندگی
…

روزی روبرت دوونسنزو گلف باز بزرگ آرژانتینی، پس از بردن مسابقه و دریافت چک قهرمانی لبخند بر لب مقابل دوربین خبرنگاران وارد رختکن می شود تا آماده رفتن شود.

پس از ساعتی، او داخل پارکینگ تک و تنها به طرف ماشینش می رفت که زنی به وی
نزدیک می شود. زن پیروزیش را تبریک می گوید و سپس عاجزانه می افزاید که
پسرش به خاطر ابتلا به بیماری سخت مشرف به مرگ است و او قادر به پرداخت
حق ویزیت دکتر و هزینه بالای بیمارستان نیست.

دو ونسنزو تحت تاثیر حرفهای زن قرار گرفت و چک مسابقه را امضا نمود و در
حالی که آن را در دست زن می فشرد گفت: برای فرزندتان سلامتی و روزهای خوشی
را آرزو می کنم.

یک هفته پس از این واقعه دوونسنزو در یک باشگاه روستایی مشغول صرف ناهار
بود که یکی از مدیران عالی رتبه انجمن گلف بازان به میز او نزدیک می شود و
می گوید: هفته گذشته چند نفر از بچه های مسئول پارکینگ به من اطلاع
دادند که شما در آنجا پس از بردن مسابقه با زنی صحبت کرده اید. می خواستم
به اطلاعتان برسانم که آن زن یک کلاهبردار است. او نه تنها بچه مریض و
مشرف به مرگ ندارد، بلکه ازدواج هم نکرده. او شما را فریب داده، دوست
عزیر!

دو ونسزو می پرسد: منظورتان این است که مریضی یا مرگ هیچ بچه ای در میان نبوده است؟

بله کاملا همینطور است.

دو ونسزو می گوید: در این هفته، این بهترین خبری است که شنیدم

شب هنگام محمد باقر – طلبه
جوان- در اتاق خود مشغول مطالعه بود كه به ناگاه دختري وارد اتاق او
شد. در را بست و با انگشت به طلبه بيچاره اشاره کرد که سكوت كند و هيچ
نگويد. دختر پرسيد: شام چه داري ؟؟ طلبه آنچه را که حاضر کرده بود آورد
و سپس دختر كه شاهزاده بود و به خاطر اختلاف با زنان حرمسرا خارج شده
بود در گوشه‌اي از اتاق خوابيد.

صبح که دختر از خواب بيدار شد و از اتاق خارج شد ماموران،شاهزاده خانم
را همراه طلبه جوان نزد شاه بردند.

شاه عصباني پرسيد چرا شب به ما اطلاع ندادي و ….

محمد باقر گفت : شاهزاده تهديد کرد که اگر به کسي خبر دهم مرا به دست
جلاد خواهد داد. شاه دستور داد که تحقيق شود که آيا اين جوان خطائي
کرده يا نه؟ و بعد از تحقيق از محمد باقر پرسيد چطور توانستي در برابر
نفست مقاومت نمائي؟ محمد باقر 10 انگشت خود را نشان داد و شاه ديد که
تمام انگشتانش سوخته و … علت را پرسيد.

طلبه گفت : چون او به خواب رفت نفس اماره مرا وسوسه مي نمود. هر بار که
نفسم وسوسه مي کرد يکي از انگشتان را بر روي شعله سوزان شمع مي‌گذاشتم
تا طعم آتش جهنم را بچشم و بالاخره از سر شب
تا صبح بدين وسيله با نفس مبارزه کردم و به فضل خدا ، شيطان نتوانست
مرا از راه راست منحرف کند و ايمانم را بسوزاند.

شاه عباس از تقوا و پرهيز کاري او خوشش آمد و دستور داد همين شاهزاده
را به عقد مير محمد باقر در آوردند و به او لقب ميرداماد داد و امروزه
تمام علم دوستان از وي به عظمت و نيکي ياد کرده و نام و يادش را گرامي
مي دارند. از مهمترين شاگردان وي مي توان به ملا صدرا اشاره نمود.