ااا چه جالب! نمي دونستم زحمت سايت با شماست!!! مرسي!

پس خوبه اين همه زحمت مي كشيد و نااميدانه حرف مي زنيد!

نمي دونم اين كارگاه ها يا برنامه ادغام تو قزوين چه جوريه؟ ولي كلا كارگاه چيزيه كه ممكنه از توش فقط يه نفر توانمند تر بشه! يعني نمي شه انتظار داشت هر كي كه شركت كرد يه عالمه مهارت پيدا كنه! كارگاه مثل يه جرقه است كه آدم ها خودشون برن دنبالش! و ديگه خودتون مي دونيد كه آدم پيگير تو اين كشور كمه! به خصوص تو دانشكده پزشكي! در ضمن كارگاه ممكنه بر حسب علاقه يا نياز يه عده برگزار بشه! و ممكنه لزوما در راستاي همه ي اهداف EDC ها نباشه!

ولي به نظر من اين ديد براي ما جوونا كافي نيست! ما نسبت به سيستمي كه توش درس مي خونيم مسئوليم! يعني اين ماييم كه بايد بگيم سيستم خوبه يا نه! و در واقع فيد ب دادن به سيستم وظيفه مونه در كنار درس خوندن! نه اينكه فقط سرمونو بندازيم پايين و درس بخونيم. اگه بخوايم فقط درس بخونيم با هر سيستمي ميشه درس خوند و پزشك ماهري شد!

ما هم مثل شما خيلي تجربه ي اينو داريم كه گلومونو پاره كنيم و جواب نده! ولي حداقل مي تونيم سرمونو بگيريم بالا و بگيم ما تلاشمونو كرديم! مشكل از يكي ديگه بود! و البته اين رو هم بگم كه در نااميدي بسي جاي اميد است! مثلا من تو بخش قبلي كه بودم با خيلي از استادا سر و كله زدم واسه تغيير وضعيت و نظرشون رو پرسيدم و … آخرين استاد بود كه گفت نظراتت رو بنويس و من مي گم. و همون آخري بود كه سعي كرد بهم بفهمونه اشكال كار از كم كاري يه عده از استاداست و …

سيستم ما بيمار هست و توش شكي نيست! ولي اگه ما هم بي خيال و نااميد بشيم از ايني هم كه هست بيمارتر مي شه…