یک جام پر از شراب دستت باشد                              تا حال من خراب دستت باشد

این چند هزارمین شب بی خوابیست                       ای عشق فقط حساب دستت باشد….

آلوده  دنیا  جگرش  ریش تر است                    آسوده تر است هر آنکه درویش تر است

هر خر که بر او زنگی و زنجیری است                  چون به نگری بار  بر  او  بیش تر  است

تو مپندار که از عشق تو دل بر گیرم                      ترک روی تو کنم دلبر دیگر گیرم

بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری                       من کفن پاره کنم عشق تو از سر گیرم…

غم بی حد و درد بی شمار و من فرد                                              یا رب چه کنم که صبر نتوانم کرد

یا درد به اندازه درمان بفرست                                                      یا حوصله ای بده به اندازه درد

ای غم تو که هستی از کجا می آیی؟         هر دم به هوای دل ما می آیی

باز آی و قدم به روی چشمم بگذار         چون اشک به چشمم آشنا می آیی