- این موضوع خالی است.
-
نوشته‌ها
-
با سلام خدمت علمای اخلاق سایت
همونطور که میدونید ما به فکر تاسیس یه دانشگاه ایده آلیم!
در همین راستا موضوعی بود که چندیست که فکر م رو مشغول کرده، موضوع اینه که اگه تو بیمارستان آموزشی بیمار بگه که «من اجازه نمی دم منو معاینه کنید و فقط استادتون میتونه منو معاینه کنه» در اینباره چه باید کرد؟
همونطور که میدونید این یه موضوع مبتلابه در بیمارستانهای آموزشی و مخصوصا در مورد خانم ها و به ویژه در بخش زنان جهت معاینه های ژنیکولوژیک است
علاوه بر اون لطفا درباره چند بار معاینه شدنم بحث بکنید که اون بیمار بیچاره که با آپاندیسیت اومده شاکیه که من چند باید درد بکشم که از استاژر گرفته تا اینترن و رزیدنت سال یک و دو و سه همه باید شکم ما رو یه فشاری بدن…..
لطفا اگه موضوع مشابهی در این زمینه دارید همین جا مطرح بفرمایید تا بحث بشه
احسنت، ما هم با اين چيزا مشكل داريم مخصوصا اينكه الان داريم زنان ميگذرونيم! به نظر من بيمار حق داره كه اجازه نده و اگر بگه نميخوام معاينه كني من يكي كاملا به نظرش احترام ميذارم و معاينه نميكنم، زوري كه نيست از همكار خانممون كمك ميخوايم تا اين كار رو برامون انجام بده! اما اين كه اجازه بده يا نده به نظر من به رفتار ما و همون حرفهاي چند دقيقه ايه شرح حال ارتباط داره كه بتونيم اعتماد مريض رو جلب كنيم يا نه كه اگر بتونيم فكر نميكنم بيمار مشكلي داشته باشه با معاينه!
اما چند بار ويزيت كردن رو هم ميگم خوب بيمار بيچاره حق داره هر كي يه معاينش كنه خوب درد ميكشه! خودمونو يه لحظه جاي مريض بذاريم ميفهميم چي ميكشه، معتقدم اگر مطمئنيم فرد ديگه اي معاينه كامل رو انجام داده از تكرار معاينات دردناك حداقل اجتناب كنيم!!!
يه پيشنهاد! خيلي جواب مي ده به خصوص براي آقايون. يعني من امروز عملا ديدم نتيجه اش رو!
يه جوري بريد بالاسر مريض كه خيلي نفهمه دانشجو هستيد! يعني در هيبت يه اتند بريد تو اتاقش!!! حتي اگه هيچي هم نمي دونيد با اعتماد به نفس بالا و لباس و قيافه و سبك يه اتند بريد بالاسرش و همونطور هم شرح حال بگيريد و معاينه كنيد. اينطوري احتمال اينكه اعتماد بيشتري بهتون بكنند بيشتره! در واقع فكر مي كنند شما استاديد و باهاتون راه ميايند. اگه حرفه اي باشيد كه احتمالا همراه ها تو راهرو هم دنبالتون ميان…
توجه داشته باشيد كه لزومي نداره دروغي بگيد يا … فقط نوع ظاهر و رفتارتون رو تغيير بديد.
امروز من با يكي از آقايون هم ورودي خودم وارد بخش شديم و همين كار رو كرد! همه فكر كردند استاده! به خصوص كه با كت و شلوار اومده بود و يه سري مسائل رو براي من توضيح مي داد…
خانم دكتر درست ميفرمايند، من هميشه اين كارو ميكنم و مريضا فكر ميكنن واقعا پزشك متخصصم و كلي سوالاي عجيب غريب ميپرسن كه مجبور ميشم بپيچونمشون چون واقعا بلد نيستم!!!
آدمها به خصوص خانمها به شدت از زبان بدن و ظاهر تاثير ميگيرن پس دقت به نكاتي كه خانم دكتر فرمودند بسيار كارسازه، سنگين وارد بيمارستان بشيم ، شبيه استاد خفنها راه بريم، همون جوري مطمئن صحبت كنيم و به همون خوبي نتيجه بگيريم…
البته من خودم دلم واسه اين مريض ها كه ما رو دكتر حساب مي كنند و ما هم مجبوريم بپيچونيمشون مي سوزه. ولي خب چاره اي نيست. فقط تلاش مي كنم دروغ نگم! هميشه مي شه از جمله هايي مثل “بايد بررسي بشه” يا “دكتر خودت فقط مي تونه دستورش رو بنويسه و من فقط معاينه مي كنم و شرح حال مي گيرم ” يا “به پرستارها بگو!” و … استفاده كرد.
در ضمن اگه روي اتيكت بيمارستانتون نوشته دانشجوي پزشكي، اصلا به لباستون نزنيد! چون تابلو مي شيد…
یه استادی داشتیم میگفت مریضی که میاد بیمارستان دولتی اونم از نوع آموزشی، پول کمتری میده، اما در عوض مجبوره یکم با دانشجو هم راه بیاد. حرفش منطقیه، اما تا چه حد عملی بشه نمی دونم. من هنوز وارد بخش مخش نشدم تا این تجربه ها رو چیز کنم. 😀
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.