شاید براتون عجیب باشه اما من با وجود اینکه خودم شدیدا استرسیم در مواقع امتحان به دوستام روحیه میدم اما خودم میدونم که چه استرسی دارم.در واقع نمیذارم اطرافیام متوجه استرسم بشن.شاید حتی اگه به بعضی از دوستام بگم که استرس دارم بگن دارم دروغ میگم.

فشرده یی از کتاب"طرز برخورد همه چیز است" اثر ویکی هیتزگس

عادت داشتم نگران باشم. خیلی زیاد. هرچه بیشتر خودآزاری کردم، در آن حرفه یی تر شدم.

دلشوره، طلب دلشوره می کند. حتا نگران این بودم که زیاد نگران می شوم! ممکن است زخم معده بگیرم.

سلامتی ام را از دست بدهم. وضع مالی ام به واسطه ی پرداخت صورت حساب بیمارستان به خطر بیفتد. 

یک هنرمند کمدی گفته است:"کوشیدم نگرانی هایم را در مشروب غرق کنم. اما دلشوره هایم به وسایل شناور مجهزند.

مشروب که نمی خوردم میتوانستم تشخیص بدهم! نگرانی هایم می توانستند شنا کنند، بجهند و پرش با نیزه داشته باشند!

برای گرفتن اظهار نظر، با فرد اسمیت  بازرگان اهل دالاس که مرشد افراد درخشانی چون راهنمای انگیزه زیگ زیگلار، متخصص

تجارت کن بلنچارد و کارشناس رهبری جان مکسول بوده است، تماس گرفتم. فرد اسمیت به حساسیت هایم گوش کرد

وگفت:"ویکی، باید یادبگیری که منتظر نگرانی بمانی!" 

در حالی که مشغول درک منظورش بودم، از او پرسیدم که آیا هرگز خود افسرده گی داشته است؟

(کاملا اطمینان داشتم که اگر هم داشته است، اعتراف نخواهد کرد.چون در 90 سالگی هم کاملا قبراق بود.)

  با کمال تعجب دیدم که اعتراف کرد که در گذشته یکی از  نگران ترین آدم ها  بوده است!

توضیح داد : "تصمیم گرفتم منتظر نگرانی بمانم. تصمیم گرفتم منتظر بمانم تا دلیلی برای نگرانی

داشته باشم.  نگران چیزی شوم که در عمل اتفاق بیفتد، نه این که ممکن است اتفاق بیفتد."

"وقتی وسوسه می شوم که زنگ خطرم به صدا درآید"، فرد افزود:" به خودم می گویم  فرد باید منتظر بمانی تا نگران شوی.

تا تحولی صورت نگرفته است، نگران مشو. و نمی شوم. انتظار نگرانی به من کمک کرده است که به نگران نشدن،

عادت کنم و وسوسه ی اضطراب نشوم."

فرداز ذهنی تند خیز ونعمت سخن وری برخورداربود. در نتیجه، به سخنرانی گیرا مبدل شد. " مرتب از شنونده گانم می پرسم

 سال گذشته در چنین زمانی چه نگرانی هایی داشتید؟ پاسخم، خنده ی فراوان است" فرد گفت. "برای این که بیشتر مردم

به خاطر نمی آورند. بعد از آنان می پرسم که در حال حاضر نگران هستند یانه؟ همه تایید می کنند. آنگاه یاد آورشان می شوم که

به طور متوسط 92 درصد نگرانی ها بی کفایت اند، چرا که فقط 8درصد آنها به واقعیت می پیوندند."

چارلز اسپورجیون به بهترین شکل گفته است که:" دلشوره، فردا را از تاسف اش تهی نمی کند، اما، امروز را ازتوانایی اش خالی می سازد."