- این موضوع خالی است.
-
نوشته‌ها
-
اگه مورد سئوال قرار بگیریم که برای سقط چه کار باید کرد؟ آیا اجازه راهنمایی داریم؟
پیشفرض اینکه هیچ خطر جانی مادر و جنین را تهدید نمی کند…
سلام عليكم دكتر جان، نيستي؟! سرت شلوغه ها !!! اين سوال قبلنا تو سايت مطرح نشده بود؟! شايد تو سيستم قبلي بود! شما يادت نيست؟!
اگه من با اين سوال مواجه بشم، مي گم براي سقط بايد از پزشكي قانوني اجازه بگيري…!! اگه بگه اجازه نمي دند، مي گم پس تو هم قانونا و شرعا اجازه نداري، منم نمي تونم و نبايد راهشو بهت بگم!!!!
ترجيح مي دم راهنماييش نكنم تا شريك گناهي به اين بزرگي نباشم!
يعني ترجيح ميديد بره قرص اشتباهي يا دوز زياد بخوره يا يه جايي بره كورتاژ ناصحيح كنه خونريزي شديد كنه بميره؟! اين جوري ديگه شريك چيزي نميشيد نه؟! همچين آدمي نصيحت پذير نيست تو اون شرايطش و ممكنه هر كار غلطي رو مرتكب بشه ، آيا وطيفه ما نيست بهش كمك كنيم؟!
به نظرم تا جایی که امکانش هست باید سعی کنم منصرفش کنم اما خب اگه نشد نمیشه رهاش کرد چون ممکنه تو خطر بیفته و شاید اتفاق غیرقابل جبران… مطمئن نیستم اما شاید بهش کمک کنم. اینجوری شریک جرم میشم! البته این دنیاش که مهم نیست اون دنیا! ولی ممکنه به جای یه نفس دو تا نفس از بین برن. بازم نمیدونم
اينكه ما با آدم ها چجوري برخورد مي كنيم يا چي بهشون مي گيم بستگي به اونها داره!
اگه احساس مي كنم به عنوان يه پزشك يا اصلا يه انسان مي تونم منصرفش كنم، يا بهتر بگم آدميه كه مي شه باهاش صحبت كرد و … حتما تلاشم رو مي كنم! حتي اگه احساس كنم خيلي هم نصيحت پذير نيست، در حد وظيفه ي خودم سعي مي كنم منصرفش كنم! به نظر من، وظيفه ي من تلاش براي منصرف كردنشه! از راهي كه بهترين باشه! اينكه جواب بده يا نه با خودشه!
من نمي تونم به خاطر اين احتمال ها بپذيرم كمكش كنم سقط كنه! فكر هم نمي كنم به خاطر اين كمك نكردن، مسئوليتي بر عهده ي من باشه!
به هر حال در صورت مسئله اومده كه سقط براي سلامتي اش ضروري نيست!!!
دكتر شما مسئوليد شك نكنيد!!!
سوال ناقصه، بايد ديد ابتدا در چه سني هست شخص و جنينش و واقعا حتما پرسيد دليلش از اين كار چيه البته ملت جز دروغ نخواهند گفت ديگه ميمونه به هوش دكتر كه باور كنه يا نه! حتما مثلا ميگه پول نداريم بچه رو بزرگ كنيم!!! يا يه همچين چيزايي كه آدم دلش به رحم بياد! ولي خب نبايد گول خورد و به قول شما خودشو زير بار مسئوليت دنيوي و اخروي ببره! مسلما اگه نشه دليل واقعي رو درك كرد من هرگز كمك نخواهم كرد اما اگر شرايط فرق كنه و واقعا دليل قانع كننده اي باشه و سن جنين كمتر دميده شدن روح باشه بر حسب شرايط فقط شايد راهنماييش كنم شايدم نه اما هرگز مستقيما دارويي نميدم و هيچ پروسه اي انجام نميدم!!!
من نمی دونم اگه تو همچین موقعیتی قرار بگیرم چیکار میکنم!!! ولی… یکی از استادام که خیلی هم براش احترام قائلم گفته:”شما به عنوان ماما در مواجهه با بیمار(مددجو) باید اعتقادات مذهبی و فرهنگی خودتون رو فراموش کنید و فقط به بیمارتون فکر کنید.” حتی برامون مثال زد که مثلا وقتی با یک دختر نوجوان مواجهه میشد که چنین مشکلی رو داره و شما میتونید با دادن یک قرص مشکل اون رو حل کنید و از برخوردهای وحشتناک خانوادگی جلوگیری کنید چرا نباید این کار رو انجام بدید؟!
الآن یک مشکلی که در زمینه قانونی هست اینه که زمان انجام تست های تشخیصی برای تشخیص ناهنجاری های جنینی مخصوصا آمنیوسنتز هفته 16 به بعده . از طرفی از لحاظ قانونی تا ماه چهارم یعنی هفته 16 مجوز سقط داده می شود. حالا شما پروسه اداری دریافت مجوز رو هم اضافه کنید به این زمان ها . نتیجش میشه اینکه اکثر افراد موفق به کسب مجوز سقط نمیشند و مجبورند به صورت غیر قانونی سقط کنند.
به نظر من همه چیز خیلی به شرایط ها بستگی داره و اگه 10 تا از این موارد هم پیش بیاد بازم ممکنه تو هر موردی پزشک یه کاری بکنه ولی مهم اعتقادیه که پشت ذهن پزشکه .
یعنی ما به عنوان یه پزشک باید تکلیفمون رو با این قضیه روشن کنیم که البته با 2 واحد اخلاق پزشکی نمیشه .
باید از تجربه ها پرسید و قانون هارو دونست .
اخه تنها به نظر ما نیست که حالا دلمون بسوزه یا … یه کاری می کنی بعد قانون میاد میگه چرا ؟ یا نمی کنی میاد میگه چرا .
به نظرم ادم باید تو این مسائل خیلی اگاهانه رفتار کنه چون مسئله علاوه بر اینکه شخصیه یه چیز اجتماعی هم هست .
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.