هیچ کدوم! اول سعی میکنم بفهمم هدفش چی هست. بعد طبق هدفی که داره راهنماییش میکنم. منظورم اینه که اول باید بدونم این دختر توی چه شرایطیه، بعد که فهمیدم چی به چیه، نصیحتش کنم یا مشاوره بدم یا به پدر مادرش بگم. بستگی داره خب.

سوال جالبیه!
من با امین موافقم اول میپرسم واسه چی میخواد بدونه برای اطلاعات عمومی یا…
به هر حال کمکش میکنم و باهاش صحبت میکنم و نظراتشو به چالش میکشم تا ببینم دقیقا چی تو ذهنشه بعد اگه واسه اطلاعات عمومی میخواست تا حدودی توضیح میدم اما اگه رفتار پرخطر داشته راه هایی رو بهش نشون میدم تا کمکش کنه و هرگز به اعتمادی که بهم کرده خیانت نمیکنم و به کسی نمیگم موضوع چیه ولی حتما تلاشمو میکنم تا خودش داوطلبانه موضوعو به خانوادش توضیح بده…
اما یه چیزی رو نباید فراموش کرد که خیلی نمیشه غاطیه این موضوعات شد چون تو جامعه ما ممکنه فردا خودت به مشکل بخوری و واست حرف در بیارن!!!
مدیریت همچین شرایطی کار ساده ای نیست و بین روی کاغذ و واقعیت عمل کردن خیلی فاصله است…

بستگی به شخصش هم داره اگه ببینم بنده خدا خیلی ساده می زنه و جو گیره شاید در میان ارائه مشاوره ازش پرسیدم، ولی در مورد بیشتر افراد من گزینه 3رو انتخاب می کنم، و به هیچ وجه ازش نمی پرسم که هدفش چیه یا برا چی این اطلاعات رو می خواد، ولی بهتر بود گزینه 3 رو با ادبیات بهتری می نوشتی، به اینصورت، فقط مشاوره می دی و هیچ پرسش اضافی که برای چی این اطلاعات رو میخواهی و ..نمی پرسی.